Sieć UNEVOC została wdrożona w roku 1993. W tamtym okresie nie istniała żadna platforma lub sieć poświęcona zagadnieniu TVET. Pierwszym krokiem było zlokalizowanie i wskazanie najbardziej odpowiednich do podjęcia międzynarodowej współpracy instytucji zajmujących się TVET w danych krajach. Zadaniem tym zajęły się Krajowe Komisje UNESCO. Instytucje te nazwano Centrami (Ośrodkami) UNEVOC. Sieć UNEVOC została stworzona z tych właśnie ośrodków i od tego momentu koordynowana jest przez UNESCO-UNEVOC. Sieć UNEVOC zapewnia warunki dla wymiany i wspólnego wsparcia pomiędzy ekspertami w dziedzinie TVET, ministerstwami i organizacjami na całym świecie.

Strategia Wszechstronnego Partnerstwa Sieci UNEVOC wskazuje trzy jej najważniejsze cele strategiczne:

• Poprawianie stanu TVET w państwach członkowskich poprzez promocję i sprzyjanie współpracy i partnerstwu na poziomie międzynarodowym pomiędzy praktykami TVET, obywatelami/społeczeństwem, lokalnymi społecznościami, badaczami i ekspertami.
• Poszerzanie możliwości Ośrodków UNEVOC i powiązanych praktyków TVET przez zapewnienie rozmaitych form wsparcia technicznego.
• Dzielenie się obiecującymi praktykami i innowacjami w TVET przez promocję badań i ich wyników.

Na poziomie krajowym, celem Sieci UNEVOC jest zapewnienie struktury i najważniejszych mechanizmów dla współpracy w ramach lokalnych potrzeb TVET, które mogą mieć globalne skutki, podczas gdy na poziomie międzynarodowym UNESCO-UNEVOC przy pomocy Sieci UNESCO sprzyja współpracy i uczeniu się południe-południe oraz północ-południe-południe oraz zapewnia dobre środowisko dla dzielenia się wiedzą i wspólnego wspierania się pomiędzy ekspertami TVET i instytucjami w różnych częściach świata.

Aby zapewnić dobrą jakość tej współpracy, Sieć składa się z:

• Centrów (Ośrodków) UNEVOC: aktywnych członków którzy mają dostęp do wiedzy specjalistycznej i doświadczenia, i którzy mogą i chcą dzielić się nimi z innymi.

Można wyróżnić cztery rodzaje Ośrodków:

• Połączone z krajowymi ministerstwami - Edukacji, Szkoleń, Młodzieży, Rozwoju Umiejętności, itp., odpowiedzialnymi za projektowanie i formułowanie treści ustaw związanych z TVET.
• Instytucje poświęcone rozwojowi TVET na poziomie krajowym, takie jak krajowe władze w TVET, krajowe komisje ds. TVET itp., pracujące we współpracy z rządem przy tworzeniu ustaw.
• Uniwersytety, centra badawcze instytucje kształcące nauczycieli, które wspierają prowadzenie badań w ramach swoich instytucji i zapewniają możliwości szkolenia studentów i nauczycieli na poziomie wyższym.
• Instytucje uczące i szkolące TVET na poziomie średnim i policealnym.

Centra UNEVOC aktywnie angażują się w dzielenie się wiedzą i wynikami badań za pomocą Sieci UNEVOC.

Instytucje którym przyznany został status Ośrodka UNEVOC zyskują dostęp do międzynarodowej sieci instytucji TVET, co umożliwia:

• dostęp do międzynarodowej wiedzy specjalistycznej i wsparcie dla rozwoju danego centrum,
• czerpanie korzyści z wzajemnego uczenia się przez różne formy współpracy, mechanizmy instytucjonalne oraz platformy udostępniane członkom Sieci przez UNEVOC,
• sprawdzanie wydajności i skuteczności własnych praktyk.

Instytucje członkowskie TVET zyskują również silną motywację do dzielenia się i publikacji swojej własnej wiedzy specjalistycznej i uczenia się od swoich kolegów i partnerów z innych krajów i regionów.

Podstawową misją Centrum UNEVOC jest udział w ulepszaniu standardów jakości TVET w kraju. Pozostając w ścisłej współpracy z krajowymi instytucjami zajmującymi się TVET i przy wsparciu ze strony Sieci UNEVOC, Ośrodek UNEVOC zapewnia warunki dla wymiany wiedzy, współpracy i wsparcia pomiędzy urzędami zajmującymi się TVET i organami tworzącymi ustawy, środowiskiem akademickim, nauczycielami i praktykami, ekspertami TVET i udziałowcami w kraju. Bierze także udział w planowaniu działań w zakresie TVET na poziomie krajowym oraz w formułowaniu przepisów, strategii i ustaw. Ułatwia również przepływ informacji i rozpowszechnianie pracy UNESCO w zakresie TVET w kraju. Bierze ponadto udział w lokalnym i międzynarodowym dialogu na temat TVET.